دوره آنلاین ارتباط همدلانه

در این دوره به مفاهیم زیر عمیق‌تر پرداخته می شود:

• ارتباط همدلانه چیست؟
• اهمیت ارتباط همدلانه
• هدف ارتباط همدلانه
• کارگاه ارتباط همدلانه

ارتباط همدلانه چیست؟

ارتباط اولین و مهم‌ترین دستاورد انسانی است. ارتباط، زمینه‌ساز زندگی اجتماعی انسان است. انسان با گسترش ارتباط با دیگران رشد می‌کند. ارتباط با دیگران، مهم‌ترین مولفه زندگی انسانی از تولد تا مرگ است.

ارتباط و همدلی از طرفی فرآیند ارسال و دریافت پیام است و از طرفی دیگر، همدلی پدیده میان فردی است که موجب پیوند زدن انسان‌ها به هم می‌گردد. این پیوند از طریق حساس کردن آنها نسبت به دنیاي یکدیگر اتفاق می‌افتد. بر همین اساس ارتباط همدلانه ارتباطی دو طرفه است. در ارتباط دوطرفه اطلاعات، معانی و احساسات بر اساس واکنش طرف مقابل ارسال می‌شود و کودک مهارت‌های لازم را برای درک و شناخت احساسات خود و دیگران یاد می‌گیرد.

وقتی کودکی زمین می‌خورد و گریه می‌کند، اگر والدین به او بگویند: «عیبی ندارد، همه زمین می‌خورند، گریه نکن»، به جای همدلی با او همدردی می‌کنند ولی اگر خود را به جای فرزندشان بگذارند و احساس او را به عنوان یک کودک از پیرامونش، فرآیند زمین‌خوردن و درد گرفتن اعضای بدنش بشناسند، با کلام و یا زبان بدن با او ارتباط برقرار کنند،  در آن صورت ارتباط همدلانه با کودک شکل می‌گیرد و در این ارتباط خود کودک نیز مهارتهای یک ارتباط همدلانه را می‌آموزد.

اهمیت ارتباط همدلانه

برقراری ارتباط از ضروریات زندگی اجتماعی در هر سن و هر جامعه‌ای است. از طرفی دیگر همدلی توانایی ارتباطی قدرتمند است که به عنوان معنای درک تجربیات، دغدغه‌ها و دیدگاه‌های فرد دیگر به همراه توانایی ابراز آن تلقی می شود؛ لذا اساس ارتباط موثر بر همدلی قرار دارد.

کودک هویت خود را در ارتباط با دیگران پیدا می­کند. به همین دلیل ارتباط موثر و ارتباط همدلانه موجب رشد، شکوفایی و هویت‌جویی صحیح کودک می‌شود. کودک در خانواده فرامی‌گیرد که چه احساسی نسبت به خود و دیگران داشته باشد و والدین مهارت‌های عاطفی را توسط کلام و یا زبان بدن به کودکان می‌آموزند. این مهارت‌ها برای رشد اجتماعی کودک ضروری است.

هدف ارتباط همدلانه

هدف اصلی ارتباط، انتقال پیام است. پیام، اطلاعات را منتقل می­کند. سن، تحصیلات، تجربیات، احساسات و … بر شکل­گیری اطلاعات در ذهن انسان اثر می­گذارند.

انسان­ها در ارتباط همدلانه یاد می­گیرند که احساسات دیگران لزوما شبیه احساسات آن­ها نیست. دیگران در شرایط مشابه احساس و درک متفاوتی از یک اتفاق دارند. به زبان ساده­تر والدین یاد می­گیرند فرزندشان یک انسان مستقل از آن­ها است و احساسات کودک لزوما شبیه احساس آنها نیست. برای آموزش این اصل ابتدالازم است خودِ والد آن را فراگیرد.

ارتباط همدلانه فراتر از آن است که والدین بگویند: «من احساس شما را درک می­کنم». والدین برای ارتباط همدلانه باید تجربه­های عاطفی و روانی کودک را درک کنند و سپس با کلمات و یا زبان بدن و اشاره آنچه را درک کرده‌اند، به کودک انتقال دهند.

ارتباط همدلانه باعث درک متقابل، رضایت و پذیرش بیشتر طرف مقابل می­شود. در این رابطه، کودک بدون احساس گناه و ترس از قضاوت با والدین و مربیان خود ارتباط برقرار می­کند. به همین دلیل والدین و مربیان در ارتباط همدلانه باید بر اصل موضوع توجه کنند تا  بتوانند پیام‌شان را به صورت کامل و صحیح به کودک انتقال دهند.

والدین در ارتباط همدلانه یاد می­گیرند که از سر دلسوزی، خشم و ناراحتی، کارها و احساسات کودک را قضاوت نکنند؛ چون در این صورت، کودک پیام آنها را به درستی دریافت نخواهد کرد.