طوری گوش دهید که گویی قبلا هرگز نشنیده اید
به گفته پت جوئل، با وجود 10 سال پیشرفت و آموزش، گوش دادن ذهن آگاهانه همچنان یک مهارت اصلی برای والدین در برنامه پرورش فرزند بالنده است.
این مقاله توسط پت جوئل، مدیر برنامه دوره ی والدگری و سالهای اولیه در بنیاد کودکی استرالیا نوشته شده است.
در طول 10 سال گذشته، من و تیمی از متخصصان با تجربه در حوزه والدین برای تدوین برنامه پرورش فرزند بالنده با هم همکاری کردیم. در آن زمان، این برنامه برای ارائه گزینه ای منحصر به فرد در میان طیف وسیعی از برنامه های والدگری ارائه شده در استرالیا تدوین شد. این دوره با استناد بر شواهد و مدارک مربوط به اهمیت روایت های دلبستگی (سیگل، 2013) و شناخت روزافزون نقش عملکردهای ذهن آگاهانه در سلامت روان و بهزیستی طراحی شده است.
ده سال بعد، این برنامه مورد ارزیابی قرار گرفته و به عنوان ابزاری موثر در کمک به والدین برای ایجاد روابط پرورشی با فرزندانشان شناخته شده است. ما در حال حاضر هزاران تسهیل گر مستقل گروه والدگری در سرتاسر جهان آموزش داده ایم و برنامه اصلی را به روز کرده ایم، دوره “پرورش فرزند بالنده: تسهیل گروه ها به صورت آنلاین” را توسعه داده ایم و نسخه های متناسب مانند “پرورش فرزند بالنده: والدگری پس از خشونت خانوادگی” و “پرورش فرزند بالنده برای خانواده های بومی استرالیا” را گسترش دادیم و نسخه های بیشتری هنوز در حال توسعه است (برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به وب سایت ما مراجعه کنید).
چیزی که در طول سالها تغییر نکرده است، اهمیت مفهوم گوش دادن ذهن آگاهانه است.
در مطالب و گروه های آموزشی خود، گوش دادن ذهن آگاهانه را چنین تعریف می کنیم: ” گوش دادن بدون قضاوت، فقط برای فهمیدن” (جودی اتکینسون، 2017، ارزش گوش دادن عمیق – هدیه ای بومی به ملت).
در یک جلسه آموزشی اخیر هنگامی که یکی از شرکت کنندگان اظهار داشت که وقتی مشکلات شخص دیگری غیرقابل حل به نظر می رسد احساس ناتوانی می کنم اهمیت این مهارت مجددا به من یادآوری شد. در پاسخ، یک شرکت کننده دیگر قدرت گوش دادن ذهن آگاهانه را به همه ما یادآوری کرد، که “فقط گوش دادن” می تواند از گوینده پشتیبانی کند تا داستان خود را تعریف کند و به کارهایی که می تواند برای خود انجام دهد فکر کند.
این گروه استعاره جدیدی پیدا کردند که در آن گوش دادن ذهن آگاهانه به منزله پلی است که می تواند شما، شنونده، را با شخصی که نیاز به گفتگو دارد مرتبط کند. ما این استعاره را بسط دادیم، و نحوه چگونگی برخورد با پل و آنچه را که ممکن است برای آماده شدن برای گوش دادن نیاز داشته باشیم را توضیح دادیم. علاوه بر این، چه چیزهایی را باید رها کنیم تا به خود اجازه دهیم واقعاً گوش دهیم؟
شرکت کنندگان به کمک طوفان فکری ایده هایی در مورد آنچه باید رها کنند تا مانع گوش دادن ذهن آگاهانه نشود را بیان کردند:
- پیش فرض های قبلی در مورد این شخص / مسئله / وضعیت
- اعتقادات و ارزشهایی که با شخصی که نیاز به صحبت دارد متفاوت است
- نتایج مورد انتظار از گفتگو
- رفتارهای مورد انتظار از شخص مقابل
- افکار غیرضروری شخصی
- هرگونه موضوع مخفی
و این ایده ها در مورد شرایط مورد نیاز مطرح شد:
- روشن فکری
- صداقت
- دو گوش برای گوش دادن واقعی
- زمان کافی به اندازه ای که گوینده نیاز دارد
- فضای مناسب برای راحتی فرد
این استعاره در خاطر من ماند و احساس کردم به اشتراک گذاشتن آن با این شبکه حرفه ای بسیار ارزشمند است.
چه چیز دیگری ممکن است لازم باشد که کنار بگذارید یا فراهم کنید تا بتوانید واقعاً گوش کنید؟
شرکت کنندگان سختگیر
تا به حال مجبور شده اید با شرکت کنندگان سختگیر کنار بیایید؟ این یک فعالیت اشتراکی ساختار یافته است که به ما امکان می دهد تکنیک هایی را برای مدیریت شرکت کنندگانی که در جلسات تعاملی وقفه ایجاد می کنند فرا بگیریم. مسئولیت رسیدگی به شرکت کنندگان سختگیر هنگام هدایت یک جلسه ی عملی و مفید برای تسهیلگران، فرهیختارها، معلمان، مربیان – هر کسی که یک اجتماع تعاملی را رهبری می کند – بسیار سخت است.
• بازه زمانی
5-30 دقیقه
• اندازه گروه
2 الی 10 نفر
• سطح تسهیل
مبتدی
برای مدیریت این تمرین چه تجربه ای باید داشته باشد:
• دایره آسایش
امن
این تمرین چقدر می تواند برای گروه استرس زا یا چالش برانگیز باشد:
• مواد مورد نیاز
– چهار پاکت برای شرکت کنندگان اخلالگر. چهار نوع شرکت کننده اخلالگر را از لیست انتخاب کنید، که می توانید در انتهای بخش دستورالعمل ها پیدا کنید. هر یک از این انواع انتخاب شده را در قسمت جلوی یک پاکت بنویسید.
– کارت های راهنما: سه کارت خالی یا تکه کاغذ برای هر تیم
-زمان کافی برای انجام فعالیت
• مرحله اول
چشم انداز: شرکت کنندگان در مورد روش های مدیریت رفتارهای اخلال گرانه بارش فکری می کنند، دستورالعمل ها روی کارت ها ثبت می شود و کارت ها داخل پاکت قرار می گیرند.
گروه ها پاکت ها را می چرخانند و کارت های راهنما برای مدیریت سایر شرکت کنندگان اخلالگر را درست کنند. در طول مرحله ارزیابی، اعضای تیم کارت های راهنمای ایجاد شده توسط تیم های دیگر را بررسی می کنند و پنج پیشنهاد برتر را شناسایی می کنند.
هدف: مدیریت انواع رفتارهای اخلالگر از جانب افرادی که در یک تمرین تعاملی شرکت می کنند.
گام 1: مراحل را مختصراً به شرکت کنندگان توضیح دهید. از آنها بخواهید در مورد کارگاه ها یا جلسات تعاملی که برگزار یا شرکت کرده اند، فکر کنند و انواع مختلفی از شرکت کنندگانی را که فعالیت را مختل می کردند به یاد بیاورند. به شرکت کنندگان بگویید که در مورد چگونگی مدیریت انواع مختلف شرکت کنندگان اخلالگر طوفان فکری خواهند کرد.
• مرحله دوم
شرکت کنندگان را سازماندهی کنید
شرکت کنندگان را به چهار تیم کمتر از هفت عضو تقسیم کنید. اندازه تیم ها باید تقریباً یکسان باشد. تیم ها باید به شکل دایره ای بنشینند تا تبادل پاکت ها راحتتر انجام شود.
• مرحله سوم
لوازم موردنیاز را توزیع کنید.
به هر تیم یک “پاکت شرکت کننده اخلالگر” بدهید. همچنین، به هر تیم سه کاغذ خالی (یا کارت نمایه) بدهید.
• مرحله چهارم
دور اول را انجام دهید.
از اعضای تیم بخواهید تا در مورد راهکارهای مربوط به مدیریت رفتارهای اخلالگر مرتبط با تیپ شرکت کننده ای که در پاکت نامه دریافت کرده اند، صحبت کنند. به آنها بگویید این دستورالعمل ها را به صورت جملاتی کوتاه روی کارت نمایه یا کاغذ بنویسند. محدودیت زمانی 3 دقیقه ای را برای این فعالیت اعلام کنید و آنها را تشویق کنید که این کار را ریع انجام دهند. توضیح دهید که کارتهای راهنمای تیمها – هم از نظر تعداد و هم از نظر کیفیت پیشنهادها – توسط کل گروه ارزیابی می شود.
• مرحله پنجم
دور اول را خاتمه دهید.
بعد از 3 دقیقه، اتمام زمان را اعلام کنید. توضیح دهید که هر تیم باید کارت راهنمای خود را (کاغذ یا کارت نمایه همراه با پیشنهاداتی برای مدیریت شرکت کنندگان اخلالگر) درون پاکت قرار دهد و پاکت را بدون مهر و موم به تیم بعدی منتقل کند. از تیم ها بخواهید که پاکت دریافتی را باز نکنند.
• مرحله ششم
دور دوم را انجام دهید.
از تیم ها بخواهید که در مورد تیپ شرکت کننده اخلالگری که روی پاکت دریافت شده نوشته شده است، فکر کنند اما به دستورالعمل های داخل کارت نگاه نکنند. به تیم ها بگویید که روش قبلی را تکرار کنند و (در کارت راهنمای جدید) پیشنهادهای عملی برای رفتارهای اخلالگر این نوع شرکت کنندگان اعلام کنند. بعد از 3 دقیقه، اتمام مهلت زمانی را اطلاع دهید و از تیم ها بخواهید که کارت راهنما را در داخل پاکت قرار دهند و آن را به تیم بعدی منتقل کنند.
• مرحله هفتم
دور سوم را انجام دهید.
با استفاده از همان روش، یک دور دیگر این کار را انجام دهید.
• مرحله هشتم
دور ارزیابی را انجام دهید.
این مرحله را همانند دورهای قبلی شروع کنید. با این حال، برای تیم ها توضیح دهید که دیگر لازم نیست روی کارتهای جدید دستورالعمل بنویسند. در عوض، تیم ها باید کارت های راهنمای داخل پاکت را ارزیابی کنند. آنها این کار را با مرور هر راهنمای نوشته روی هر کارت انجام می دهند و سپس دستورالعمل های تمام کارت ها را با هم مقایسه می کنند. تیم ها 3 دقیقه فرصت دارند تا 5 دستورالعمل برتر را از بین کارت ها انتخاب کنند.
• مرحله نهم
نتایج را اعلام کنید.
یک تیم را به طور تصادفی انتخاب کنید تا نتیجه 5 کارت برتر خود را اعلام کند. از تیم بخواهید تیپ شرکت کننده اخلالگر مشخص شده در پاکت را اعلام کند و پنج راهنمای برتر را بخواند. پس از مطالعه راهنمای برتر، تیم باید توضیح دهد که از چه معیارهایی برای انتخاب آنها استفاده کرده است.
• مرحله دهم
از شرکت کنندگان گزارش کار بگیرید.
بعد از اینکه همه تیم ها دستورالعمل های انتخاب شده خود را ارائه دادند، در مورد الگوهای جالب بین راهنماها به طور مختصر صحبت کنید. آیا در بین دستورالعمل های مربوط به مدیریت انواع مختلف شرکت کنندگان اخلال گر شباهت وجود دارد؟ ارائه راهنما برای کدام یک از شرکت کننده اخلالگر دشوارتر بودند؟
• مرحله یازدهم
تطبیق شرایط: زمان کافی ندارید؟ محدودیت های زمانی مربوطه را اعلام کنید. به عنوان مثال، برای هر دور فقط دو دقیقه وقت بگذارید. قبل از انجام مرحله ارزیابی، فقط دو دور از بازی را انجام دهید. دور ارزیابی را حذف کنید.
تعداد بازیکنان کم است؟ بازی را به صورت فردی انجام دهید. تمام آنچه شما نیاز دارید یک گروه سه نفره است. با استفاده از دو مجموعه پاکت متفاوت، بازی را دو بار انجام دهید.
بازیکن زیاد است؟ گروه زیادی از شرکت کنندگان را به سه زیر گروه یا بیشتر تقسیم کنید. از هر زیر گروه بخواهید خود را به چند گروه تقسیم کنند و بازی را به صورت موازی انجام دهند.
–
گروه های شرکت کننده اخلال گر (چهار تیپ از لیست زیر انتخاب کنید و هر یک از این تیپ های انتخاب شده را در قسمت جلویی یک پاکت بنویسید).
شرکت کنندگان سلطه گر که بیش از حد صحبت می کنند. شرکت کنندگان انزوا طلبی که خیلی کم صحبت می کنند و در بحث مشارکت ندارند. شرکت کنندگان بیش فعالی که مکالمه های جانبی راه می اندازند. شرکت کنندگان بدبینی که طوری رفتار می کنند که گویی همه چیز را می دانند. شرکت کنندگان ناآماده ای که تکالیف خود را انجام نداده اند. شرکت کنندگان بی حوصله ای که تعامل و بحث را اتلاف وقت می دانند. شرکت کنندگان بی هدفی که سریع تغییر موضع می دهند. شرکت کنندگانی که برنامه زمانی را نادیده گرفته، دیر می رسند و زودتر کلاس را ترک می کنند. شرکت کنندگان خودخواهی که دائماً توجه همه را جلب می کنند. شرکت کنندگان چند وظیفه ای که مرتباً ایمیل های خود را بررسی می کنند و پیام های فوری ارسال می کنند. گروگان هایی که برخلاف میلشان مجبور به شرکت در جلسه شده اند. شرکت کنندگان مقاومی که تسهیلگر و سایر شرکت کنندگان را به چالش می کشند. شرکت کنندگان بی احساسی که اظهارات توهین آمیز، تحقیرآمیز و بی ادبی می کنند. با توجه به شرایط گروه می توانید خود موارد دیگری اضافه کنید.
پاسخ