سلام به همه «پرند»ی های عزیز. حالتان چطور است؟ چند لحظه قبل از رفتن به خط بعدی تامل کنید و به احساستان در این لحظه حضور پیدا کنید. آرامید؟ خسته اید؟ خوشحالید؟ امیدوارید؟ غمیگینید؟ دلتنگید؟ هیجان زده اید؟ ….؟

حالا ببینید چه نیازی این احساس را در شما به وجود آورده؟ امیدوارم خواندن ادامه این متن یکی از راه های برآورده شدن نیازتان باشد. اگر نیست اول فکری برای نیازتان بکنید. اگر الان نمی توانید برایش کاری انجام دهید شاید بتوانید با نوشتن آن در دفتر روزانه تان برای چند دقیقه با امید با این متن همراه شوید.

 یادتان هست چقدر درباره ماندگار شدن حال خوش و یادگیری‌های تازه دوره پرند دغدغه داشتیم؟ نمی دانم الان چه چیزی از دوره در زندگی هر کداممان باقی مانده اما این را می‌دانم که مغز ارگان خیلی عجیبی است. وقتی در معرض یادگیری تازه قرار می گیرد، انگار خودش هم تازه می شود، ذوق می کند، برنامه جدید زندگی تنظیم می کند و بعد از چند وقت همه حرف ها و برنامه ها را آرام آرام در گوشه ای تلنبار می کند و گاهی فقط احساس کمرنگی از یادگیری ها قبلی باقی نگه می دارد. بعد از این ماجرا خیلی وقت ها به این نتیجه می رسیم که «این هم مثل آموزش های دیگر بی فایده بود!» اما واقعیت این است که ما هستیم که آموزش را ماندگار می کنیم. صفحه بازتاب «ذهن، قلب، دست» آلبوم «داستان من به عنوان والد» را یادتان هست؟ همان که بازتابی از فکرها و احساس ها و خاطرات ما از شنیده های جدید بود. یادتان هست چقدر روی سوال آخر صفحه تاکید می کردیم؟ «بازتاب دست» ابزار ماندگاری دوره بود و در طول دوره با ارتباط با همدوره ای ها و گفتگو درباره دستاوردها و قول و قرارهای طول هفته، آن را تمرین می کردیم.

این بخش سایت هم قرار است همان کار را انجام دهد. از این به بعد می توانید با سرزدن به این بخش هم مباحث دوره را با هم مرور کنیم و هم بستری باشیم برای ارتباط مستمر والدین «پرند». این یعنی فقط ما نیستیم که برایتان می نویسیم. در بخش انجمن پرند می توانیم راجع به موضوعات مختلف باهم در ارتباط باشیم و از هم بیشتر بشنویم.